De relatie tussen het beklimmen van geesteshoogten en het gaan door de poort der deemoed. Het gif van de hoogmoed is in de middeleeuwen benoemd als de eerste hoofdzonde: de superbia. Maar ook de oude Grieken kenden het begrip als de `υβρις ( hybris), de overmoed die weinig met moed te maken heeft.
Op 27 juni werd als een voorbeeld aangehaald een muziekstuk van de Braziliaanse componist Heitor Villa Lobos, gemaakt in 1945. Groot Bachvereerder en daarmee gedragen door verering en deemoed. Het resultaat werd wereldberoemd. Van zijn grote werk Bachianas Brasileiras is het gezongen deel 5 de meest bekende.
Het werd in Leeuwarden op de piano gespeeld bij gebrek aan een sopraan en “minstens 8 cellisten”, de minimale bezetting volgens de componist. Gelukkig had hij zelf een pianoversie geschreven met de nodige weglatingen. Misschien om het werk te kunnen instuderen? De pianoversie bevat de zangstem ook in de pianopartij zelf waardoor een live-indruk mogelijk was.
Daarna werden een paar maten gespeeld van de beroemde aria voor alt uit de Mattheüs Passion: Erbarme Dich.
Het zou kunnen dat het werk van Villa Lobos onder meer door deze aria is geïnspireerd. Er zit verwantschap tussen de werken, zowel in de structuur als in de expressie.
Dankzij You Tube terug te luisteren, maar dan in de bezetting zoals die bedoeld is:
Veel luisterplezier en aandacht gewenst! Met hartelijke groet van Nina.
en: